Συμβαίνει μερικές φορές.Ένας φίλος ή συνάδελφος μου λέει μια αστεία ιστορία ή εξηγεί ένα γεγονός που συνέβη και σε κάποιο σημείο θα ρωτήσω: ’’Τι είπες;’’ ’’Έπιασα’’ τις αρχικές λέξεις αλλά κάπου παρακάτω μου ξέφυγε κάτι και χρειάστηκα διευκρίνηση στο τελευταίο σημείο. Ο ομιλητής σταματάει, σαν να σκέφτεται την ερώτηση και απαντά: ’’Δεν πειράζει.’’ Συνήθως αυτή η φράση συνοδεύεται από ένα απορριπτικό νεύμα του χεριού ή κούνημα του κεφαλιού ή και τα δύο. Το μισώ αυτό,εσείς;
Το ‘’δεν πειράζει’’ είναι μια απόρριψη. Είναι μια προσβολή. Σημαίνει ότι ο ακροατής δεν είναι αρκετά σημαντικός στον ομιλητή για να επαναλάβει αυτό που είπε.Αυτό ισχύει επίσης για το ‘’Ξέχνα το’’, ’’Δεν είναι σημαντικό’’, και το ‘’Μη νοιάζεσαι γι’αυτό’’. Αν ακούσω αυτά από κάποιον αρκετές φορές,δεν ασχολούμαι πλέον μαζί του για αλληλεπίδραση. Δεν αξίζει το χρόνο μου.Κατά βάση του λέω: ’’Δεν πειράζει’’, όχι όμως δυνατά.
Ίσως γίνομαι πολύ ευαίσθητη. Μερικές φορές η ιστορία δεν είναι αρκετά ουσιώδης για να την επαναλάβουμενή δεν υπάρχει αρκετός χρόνος να την ξαναπούμε. Ακόμα κι έτσι, μ’ενοχλεί και πιθανά να ενοχλεί κι άλλους με απώλεια ακοής.
